Σκοπός λοιπόν αυτής της ωτοπλαστικής (πλαστική αυτιών) είναι να δημιουργηθεί χειρουργικά η ανθέλικα του αυτιού, όταν αυτή απουσιάζει εκ γενετής ή στην άλλη περίπτωση της παρουσίας υπερτροφικής κόγχης στο πτερύγιο, να πραγματοποιηθεί ελάττωση του μεγέθους της κόγχης, με τεχνική αφαίρεσης τμήματος χόνδρου της κόγχης. Mε το σχηματισμό ανθέλικας, ή με σμίκρυνση της κόγχης, παύει πλέον το πτερύγιο να υφίσταται και το αυτί παίρνει την κανονική του μορφή και θέση ως προς το κεφάλι. Πόνος στην ωτοπλαστική δεν παρατηρείται, ούτε κατά τη διάρκειά της επέμβασης, ούτε μετεγχειρητικά.

Για τους μικρούς σπίλους, η χειρουργική αφαίρεση και η συρραφή του τραύματος είναι συνήθως αρκετές. Για τους μεγαλύτερους, η χειρουργική θεραπεία εξατομικεύεται και εξαρτάται από το μέγεθος, τη θέση και το βάθος.

Serial αφαίρεση, διατατήρες δέρματος (τα γνωστά μπαλονάκια), μοσχεύματα δέρματος, καλλιέργειες δέρματος – κερατινοκύτταρα, όλα έχουν θέση στη χειρουργική θεραπεία. Το χημικό peeling με παράγωγα φαινόλης χρησιμοποιείται για ελαφρύτερου χρώματος σπίλους, πλην όμως θεωρούνται τοξικά για την καρδιά και τους νεφρούς και πρέπει να εφαρμόζονται με μεγάλη προσοχή.

Η θεραπεία της συνδακτυλίας είναι χειρουργική και προτείνεται να γίνεται σε ηλικία 12-18 μηνών, ή και ακόμη νωρίτερα όταν συμμετέχει ο αντίχειρας. Στην μικρή αυτή ηλικία, για την επέμβαση απαιτείται γενική αναισθησία. Γίνεται διαχωρισμός των ενωμένων δακτύλων ενώ συχνά χρησιμοποιούνται δερματικά μοσχεύματα για την ασφαλέστερη κάλυψή τους. Προτείνεται παραμονή του παιδιού στην κλινική για μερικές ώρες ή ένα βράδυ.